-
1 zrobić coś raz dwa
сде́лать что́-л. в два счёта -
2 dwa
два; о \dwa kroki, \dwa kroki stąd в двух шагах (отсюда);\dwa razy \dwa jest cztery дважды два четыре;
● zrobić coś raz \dwa сделать что-л. в два счёта;na sto \dwa комар носу не подточит, на ять
* * *o dwa kroki, dwa kroki stąd — в двух шага́х (отсю́да)
dwa razy dwa jest cztery — два́жды два четы́ре
См. также в других словарях:
dwa — + m. nieos. i n; dwaj, dwóch, dwu, m. os.; dwie, ż; DMs. dwóch, dwu, B. m. os. dwóch, dwu, m. nieos. i n dwa, ż dwie, C. dwom, dwu, dwóm, N. m i n dwoma, dwu, ż dwiema, dwoma 1. «liczebnik główny oznaczający liczbę 2» Dwóch, dwu mężczyzn idzie,… … Słownik języka polskiego
raz — m IV, D. u, Ms. razzie 1. lm D. ów dziś zwykle w lm «uderzenia, ciosy; cięcia, ukłucia, sztychy» Bolesne, dotkliwe, mocne, okrutne razy. Razy rózgi, bata, topora, miecza. Odpierać razy. Zadawać razy. Okładać kogoś razami. Zasłaniać, chronić kogoś … Słownik języka polskiego
słowo — 1. przestarz. Być (z kimś) po słowie «być (z kimś) zaręczonym»: – Żeni się pan? – Tak, po słowie jesteśmy. I. Newerly, Pamiątka. 2. Chwytać, łapać kogoś za słowa (słówka) «zwracać złośliwie uwagę na formę wypowiedzi, nie na jej treść, dopatrywać… … Słownik frazeologiczny
pierwszy — pierwszywsi, odm. jak przym. 1. «liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 1» Pierwszy miesiąc roku. Pierwsza rocznica. Pierwsza wojna światowa. Pierwsze piętro. Pierwszy rok studiów. Pierwsza klasa w szkole. Pierwszy szereg żołnierzy … Słownik języka polskiego
trzy — + ż. rzecz.; trzej, trzech, m. os.; DMs. trzech, C. trzem, B. m. os. trzech, ż. rzecz. trzy, N. trzema 1. «liczebnik główny oznaczający liczbę 3» Trzech chłopców, mężczyzn idzie, szło. Trzej chłopcy, mężczyźni idą, szli. Matka z trzema córkami.… … Słownik języka polskiego
na — 1. «przyimek o różnorodnych zastosowaniach składniowych i znaczeniowych, poprzedzający rzeczowniki lub inne wyrazy o funkcjach rzeczowników, także połączenia rzeczowników z liczebnikami lub same liczebniki» a) «tworzący wyrażenia oznaczające… … Słownik języka polskiego
świat — 1. Błagać, prosić na wszystko w świecie «usilnie, natarczywie prosić o coś» 2. Być komuś, stać się dla kogoś całym światem; przesłonić komuś (cały) świat «być, stać się jedynym przedmiotem czyichś zainteresowań, uczuć»: (...) Nie wie kiedy i… … Słownik frazeologiczny
za — 1. «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami w ich funkcji) w bierniku lub narzędniku» a) «w połączeniach z biernikiem tworzy wyrażenia, w których najczęściej są oznaczone: miejsce, do którego jest skierowane jakieś działanie… … Słownik języka polskiego